Μη φοβάσαι το φακό

Ένα από τα θέματα που άρχισε να γίνεται αισθητό τη δεκαετίας 2000-2010 είναι η ιδιωτικότητα, διαφορετικά διατυπωμένη και ως προστασία των προσωπικών δεδομένων. Έχω μια πολύ άποψη επί του θέματος (γενικά πιστεύω ότι αν έχεις να πεις παραπάνω από 3 προτάσεις, τότε δεν εκφράζεσαι αυθεντικά) και θα ήθελα να την καταθέσω.

Σε τι ακριβώς χρειάζεται η ιδιωτικότητα, ειδικά η διαδικτυακή; Τι ακριβώς μπορεί να σου κάνει πραγματικά κάποιος, γνωρίζοντας πως σε λένε, που μένεις, με ποιούς συναναστρέφεσαι, τι προβλήματα υγείας έχεις, πως σκέφτεσαι, ποιά είναι τα όνειρά σου και οι πολιτικές σου πεποιθήσεις; Να σε σκοτώσει, να σε βασανίσει, να σε περιορίσει; Μα αν δεν μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα για όλα αυτά που είσαι, ποιός ο λόγος να ζεις;

Κανένας δεν μας κυνηγά, κι είναι δική μας η ζωή μας.

-- Γιάννης Κότσιρας

That's all!

Ευτυχίας κομμάτι 3ο: Γαλήνη

Η οργή σου να κρατάει λιγότερο από το χρόνο ενός σφυγμού.

-- Vahnatai


(Η φωτό είναι του Wells Randy και έχει τίτλο Serenity)

Smoke and mirrors

Σε βλέπω στο δρόμο, είσαι αντικειμενικά θεά και έχεις ένα τσιγάρο στο στόμα. Θα χαμογελάσω θλιμμένα. Όχι ότι διαφορετικά θα σε γνώριζα, ίσα ίσα με απάλλαξες από αυτή την επιθυμία. Κι όμως, ένας άνθρωπος λιγότερος, λείπει.

Και έψαξα να βρω φωτό για να συνοδέψω το post και συνειδητοποίησα αυτό που όσοι ξέρουν κατάλαβαν... Τώρα μπορεί και να χαμογελάω λίγο...!