7 Ιουνίου 2012

Αυτονόητα

Για τα της Ελλάδας ενημερώνομαι από το διαδίκτυο, συγκεκριμένα από το protagon.gr, το news247.gr και μιας και η επικαιρότητα είναι πολιτική, συχνά και από τις ιστοσελίδες των κομμάτων (dimiourgiaxana.gr, xryshaygh.gr, και άλλες). Στους "ειδησεογράφους" μου, υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση "αυτονόητης καταδίκης" της Χρυσής Αυγής, π.χ. των δηλώσεων Μιχαλολιάκου για τον συνταγματάρχη της χούντας Παπαδόπουλο, της μπουνιάς που έριξε ο Κασιδιάρης στην Κανέλη, των γεγονότων της Πάτρας, του Παντείου και άλλων.

Αυτή η καταδίκη ΔΕΝ είναι αυτονόητη. ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι αυτονόητο.

Φαίνεται και από τα σχόλια σε αυτές τις δημοσιεύσεις, όπου αναγνώστες (που χαρακτηρίζονται συλλήβδην "φανατικά" μέλη της Χρυσής Αυγής) δικαιολογούν, επιχειρηματολογούν ή απλά "φχαριστιούνται" από παρόμοιες δράσεις. Θα ήταν τόσο ανακουφιστικό όλα αυτά τα σχόλια να προέρχονταν από αληθινά φανατικούς, σκληροπυρηνικούς, "επαγγελματίες" σχολιαστές, αλλά δεν είναι τόσο πιθανό πια. Υπάρχει "κοινός" κόσμος που τους αναγνωρίζει, τους επικροτεί και λογικά θα τους ψηφίσει. Αυτός ο κόσμος ίσως πράγματι πιστεύει ότι ο "φασισμός" της Χρυσής Αυγής δεν είναι πρόβλημα. Ίσως πιστεύει ότι στη χούντα τα πράγματα ήταν καλύτερα. Δεν είναι αυτονόητο γι' αυτούς να καταδικάσουν κυνήγια λαθρομεταναστών, ξύλο στους "προδότες" και τις υπόλοιπες δραστηριότητες του κόμματος.

Δεν ξέρω πως μπορεί να μιλήσει κανείς σε αυτούς τους ανθρώπους. Μια "ρομαντική" προσέγγιση θα ήταν να τους βάζαμε έναν έναν να βασανίσουν έναν πέραν πάσης αμφιβολίας ένοχο εξαθλιωμένο μετανάστη που έκλεψε, σκότωσε, κατέστρεψε. Ή έναν διεφθαρμένο πολιτικό, ίσως. Όπως λέει και ο Edd Stark του Game of Thrones "he who passes the sentence must swing the sword". Αν όλοι αυτοί δίνουν δίκιο στη Χρυσή Αυγή, ας δούμε αν έχουν την καρδιά να κάνουν το έργο της.

Όταν όμως δούμε ότι πράγματι δεν έχουν πρόβλημα να σηκώσουν και οι ίδιοι το χέρι, πώς ακριβώς θα κατευνάσουμε τη "δίκαιη" οργή τους; Πως θα τους πολεμήσουμε εμείς, που η ανθρωπιά; ανοησία; τύχη; μας επέτρεψαν να μην μισούμε κανέναν και να μην καταλαβαίνουμε καμία βια; Θα ηττηθούμε, φυσικά, γιατί μόνο μια ζωή έχουμε και θα μας την πάρουν εύκολα.

Ή θα πρέπει να γίνουμε εμείς οι βασανιστές και οι δήμιοι τους, καθένας μας ξεχωριστά. Μα τότε, ποιό το νόημα; "Εμείς τηρούμε τους νόμους", θα πείτε. Ε και; Ανθρώπινοι είναι οι νόμοι και οι θεοί δεν υπάρχουν. Κάλλιστα θα μπορούσαμε να τηρούμε "λάθος" νόμους, όπως λέμε ότι γίνεται στον "ισλαμικό κόσμο".

Είμαστε ξανά τόσο κοντά στο Διχασμό; Γιατί να μην αυτοπεριοριζόμαστε, περνώντας αόρατα από τον κόσμο αυτό, διαρκώς αμφιβάλλοντες για το αν όσα ξέρουμε είναι "σωστά" ή "λαθος";

Στεναχώριες

Οι ανακοινώσεις ΝΔ και Σύριζα για το θέμα του προεκλογικού debate.
Το γεγονός ότι τα κόμματα και όχι οι δημοσιογράφοι οργανώνουν-αποφασίζουν τη διεξαγωγή του debate.
Ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής από κάθε διακομματική διαδικασία.
Ο συνολικός προεκλογικός λόγος των κομμάτων.
Η υπηρεσιακή υπουργός παιδείας δηλώνει ότι κάθε χρόνο 70-80% των συμμετεχόντων στις πανελλήνιες "αποτυγχάνει" σε Φυσική και Μαθηματικά.
Η στεναχώρια των γονιών μου για όσα συμβαίνουν γύρω τους.

10 Μαΐου 2012

Ξηλώνοντας

Ένα στοιχείο που λείπει, μαζί με διάφορα άλλα από τα (ασυνάρτητα συνήθως) κείμενά μου είναι η έλλειψη της θέλησης της δημιουργίας. Γράφω και ξαναγράφω ότι δεν γράφω παρά μόνο για να γράφω, χωρίς να φαίνεται πως θέλω γράφοντας να "γράψω" ούτε να μου λένε ότι "έγραψα"! Η προηγούμενη πρόταση δουλεύει και με άλλα ρήματα όπως "απολογούμαι" και "αγαπάω".

Σκαρώνω μικρά λεκτικά φράκταλ, αριστουργήματα στα μάτια μου, τα οποία θαυμάζω μονάχος μιας και πιστεύω ότι είναι ακατανόητα στους άλλους. Αφήνω όλα τα ίχνη που θα ήθελα να βρω από τους ανθρώπους που κυνηγάω: ίχνη που οδηγούν σε παράδοξους πλανήτες. Δυνητικά θα μπορούσα είτε να σταματήσω να γράφω, είτε να γράψω καθαρότερα (ξανά το "απολογούμαι" και το "αγαπάω" είναι δόκιμες αντικαταστάσεις).

Μα έγραψα κι άλλοτε ότι με βλέπω σαν παζλ. Δεν ξέρω αν είναι αυτό η αιτία ή η συνέπεια του ότι βλέπω και όλους τους άλλους ανθρώπους σαν παζλ. Να μια άλλη εικόνα: να κοπιάζεις να συνθέσεις ένα παζλ μόνο και μόνο για να δεις ότι απεικονίζει κάτι άλλο απ' αυτό που θά 'θελες. Πόσες και πόσες φορές...

Κάθε φορά υπάρχουν πληροφορίες πάνω στο κουτί: ηλικία, κομμάτια, θέμα. Και απ' όλα τα παζλ λείπει πάντα ένα ή περισσότερα κομμάτια, που συνήθως τα κρύβουν καλά και δεν μ' αφήνουν να τα πάρω. Το δικό μου κομμάτι που δεν θα μπορέσετε να βρείτε είναι ίσως "γιατί υπάρχω" και "πώς να αγνοήσω το ότι δεν ξέρω γιατί υπάρχω".

28 Απριλίου 2012

Gasque

Alla:
Det var i vår ungdoms fagraste vår
vi drack varandra till och vi sade: Gutår!
Och alla så dricka vi nu NN till!

NN:
Och NN säger inte nej därtill!

Alla:
För det var i vår ungdoms fagraste vår
vi drack varandra till och vi sade: Gutår!

Εκλογών επικαιρότητα

Αν και δεν θα κατέβω από τον μικρό μου παράδεισο για να ψηφίσω, παρακολουθώ τα νέα τον εκλογών με αρκετό ενδιαφέρον, μόνο και μόνο για να ανιχνεύσω τη γελοιότητα. Μετά από βόλτες σε αρκετά ειδησεογραφικά site, έχω καταλήξει στο news247.gr μιας και γράφει λιγότερες "ηθελημένες γελοιότητες". Ας δούμε τα σημερινά νέα με κοπτοραπτική και σχόλια:
  • Βενιζέλος: "Πρώτα συμφωνία στο πρόγραμμα και μετά στον πρωθυπουργό"
    • [...] Αναφερόμενος στα ντιμπέιτ μεταξύ των δύο αρχηγών, αλλά και όλων των πολιτικών αρχηγών, χαρακτήρισε "άχαρο" και "λάθος" το ντιμπέιτ μεταξύ πολλών πολιτικών αρχηγών, σημειώνοντας πως "σε μία τηλεμαχία με τους δύο αρχηγούς μπορείς να συζητήσεις σε βάθος". [...]
      • Επειδή ακριβώς στις εκλογές δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κόμματα "πιο ίσα από τα άλλα", και είναι άχαρο το debate με λιγότερους από όλους, καλύτερα να μη γίνει. Άσε που οι "δύο αρχηγοί" και γενικά οι αρχηγοί, οι πρόεδροι, οι διευθυντές, οι ηγέτες κλπ είναι πλέον τόσο μπανάλ έννοιες...
    •  [...] Ο κ.Βενιζέλος δήλωσε ακόμη, ότι "αν οι πολίτες δεν σκεφτούν να αναδείξουν πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ - όχι αυτοδύναμο- για να φθάσουμε σε εθνική συμμαχία φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί". [...]
      • Οι "πολίτες", πολυαγαπημένε μου, θα "σκεφτούν" και θα αναδείξουν ό,τι θέλουν. Η δική σου δουλειά ως εκλεγμένος βουλευτής, για την οποία πληρώνεσαι καλά και μόνο τη αποζημίωση να σκεφτεί κανείς, είναι να στηρίξεις οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους που θες να ψηφίσεις. Άμα η δουλειά σου σου φαίνεται δύσκολη, παράτα τη.
  • "Μπαίνουμε στην Τρίπολη", αναφέρει ο πρόεδρος των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" στο twitter του
    • Κάτι το οποίο κάνουν μερικές δεκάδες φουκαράδες οδηγοί νταλίκας καθημερινά. Το γεγονός ότι σε περιμένει ο δήμαρχος φυσικά το κάνει σημαντικότερο, αλλά όχι και τόσο πολύ. Btw, o Καμμένος λέει ότι θα είναι σίγουρα στην κυβέρνηση. Ειλικρινά θα έπρεπε οι εκλογές να είναι τόσο ασήμαντες ώστε να υπάρχει η περίπτωση από πικάρισμα και μόνο να μην τον ψηφίσει κανείς.
  • Πολλή Μπακογιάννη έβαλε το site μια βδομάδα πριν τις εκλογές. Δεδομένης της υποτιθέμενής της εκλογικής "δύναμης" (... "κύριε των δυνάμεων" (ναι με μικρό αμφότερα)...) δεν είναι λίγο ηλίθιο αυτό?
  • Χάρρυ Κλύνν: "Με λένε Βασίλη και θα σας καταψηφίσω"
    • Κακομονταρισμένο. Φαίνονται και οι πολλές λήψεις και τα κενά και η προπαρασκευή. Δεν διαφωνώ ότι τα νιώθεις, μάγκα μου, αλλά είσαι κι επαγγελματίας, έτσι; Μπορείς καλύτερα. Δείτε ξανά αυτό π.χ. (btw τι ακριβώς έκανε ο Άλκης Στέας και αξίζει εύφημο μνεία?).

Χωρίς νόημα

Έχει και ο ορθολογισμός τα όριά του. Τό 'γραψε ο Δήμου πρόσφατα. Παρεμπιπτόντως "υστερόγραφα" και "σημειώσεις" έχουν το κοινό στοιχείο της ανεπάρκειας, ημιτέλειας, not enoughness και πάει λέγοντας. Και μια ωραία κυρία να μιλάει για vulnerability, wholehearted-life (λες και ζει κανείς με μισή καρδιά) και την αιώνια απούσα happiness. Τέλος η διαπίστωση "μπερδέματος, πόνου, μοναξιάς και πείσματος". Ανυπόφορων πραγμάτων. Συγκρατούμαι για να μην επιτεθώ στο ήθος του αντιπάλου (απέτυχα).

Κάνω "λάθος" που γράφω αυτά τα κείμενα. Ναι, δεν αξίζετε τον χρόνο μου, ούτε κι εγώ τον δικό σας. Κλείστηκα χτες σε μια αίθουσα σινεμά και για λίγο ήμουν ξέγνοιαστος. Και σκεφτόμουν ότι ήμουν ξέγνοιαστος και αναρωτιόμουν "γιατί είμαι ξέγνοιαστος?". Awareness. Κάπως έτσι πρέπει να ξεκινούν οι εξαρτήσεις. Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι και 1 λίτρο βότκα να πιω, πάλι aware θά 'μαι. Κανένας ποτέ δεν θα με προκαλέσει να επαληθεύσω, κανένα λόγο να το κάνω από μόνος μου δεν έχω.

Από τη μία λοιπόν η "ευαλωτότητα" από την άλλη η "συνειδητότητα". Αν είσαι συνειδητά ευάλωτος, τότε δεν έχεις στήσει απλά μια παγίδα; Ένα honey-pot το οποίο είναι εκεί για να πιάσει κάθε ύποπτο δάχτυλο;

(παρένθεση: "χωρίς νόημα" vs "χωρίς θέμα". Τίτλοι μέσα από τους οποίους αναδεικνύεται η απουσία ως σημείο επαφής. Seems legit.)

Επανερχόμενος, τον χρόνο σας έτσι δεν τον αξίζω λοιπόν γιατί έχω το ναρκοπέδιο και τα σκιάχτρα γύρω. Ποιός ο λόγος να κόβετε βόλτες τριγύρω; Αφού ό,τι βλέπετε δεν υπάρχει και ό,τι υπάρχει δεν το βλέπετε. Μηνύματα σαν αυτό είναι οι ταμπέλες "προσοχή, κίνδυνος". Στήνοντας το ναρκοπέδιο μαθαίνεις βέβαια την τέχνη του ναρκαλιευτή (εννοείται ότι το δικό μου ναρκοπέδιο είναι καλύτερο από τα δικά σας). Το τίμημα της γνώσης, για άλλη μια φορά είναι το γνωστό: η απώλεια της παραδείσιας ξεγνοιασιάς. Βλέπεις τα ναρκοπέδια. Φυσικά μετρώντας τον κόσμο με έναν ανιχνευτή βομβών το μόνο που βρίσκεις είναι ναρκοπέδια. Αλλά τα μάταια παίγνια, όπως ο ναρκαλιευτής, παίζονται ακριβώς για να ροκανίσουν χρόνο.

Νυστάζω κι έχει Code Jam.

15 Απριλίου 2012

Ο βασιλιάς των ανόητων


Μια από τις πιο ωραίες "αισθήσεις" που έχω συχνά είναι αυτή του "έκανα λάθος!". Όντας άνθρωπος προβληματισμένος συνήθως με ένα σωρό πράγματα, πολύ δε συχνότερα αναποφάσιστος και αδιάφορος απέναντι σε κρίσιμα ζητήματα, η συνειδητοποίηση ότι μια αλληλουχία σκέψεων αντέχει την εσωτερική αξιολόγηση και "βγάζει κάπου" είναι σαν την ανακάλυψη μιας νέας ηπείρου!

30 Μαρτίου 2012

Craequ


Το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν έχει οδηγίες. Δημιουργήθηκε στα πλαίσια του διαγωνισμού Ludum Dare 22, του οποίου το θέμα ήταν "alone". Παίζετε μόνοι σας, λοιπόν! Αν έχετε επαφή με casual puzzle games θα βρείτε από που είναι επηρεασμένο. Μέχρι και το screenshot που πήρα, παραείναι αποκαλυπτικό... Δεν πειράζει, χάρισμά σας!

9 Μαρτίου 2012

Η πανούκλα

[...] Για ένα διάστημα τουλάχιστον, θα ήταν ευτυχισμένοι. Ήξεραν τώρα ότι, αν υπάρχει κάτι που μπορείς πάντα να το λαχταράς και καμιά φορά να το αποκτάς κιόλας, αυτό είναι η ανθρώπινη τρυφερότητα.

Αντίθετα, για όλους εκείνους που είχαν απευθυνθεί, υπεράνω του ανθρώπου, σε κάτι άλλο που ούτε το φαντάζονταν, δεν υπήρχε απάντηση. [...]

-- Albert Camus

22 Φεβρουαρίου 2012

Grimus

photostock

Ίσως έκανα λάθος που πλάγιασα μαζί του. Του έδωσα αυτό που ήθελε. Τώρα δεν έχω τίποτε άλλο να του δώσω. Δεν κράτησα τίποτα. Δεν μπορώ να τον κρατήσω με τίποτα πια.
Ίσως έκανα λάθος που πλάγιασα μαζί της. Ακόμα ένα καθήκον, ακόμα μια υποχρέωση, ακόμα μια πιθανή πηγή ενοχών. Μήπως της έλεγα ψέματα όταν πλάγιασα μαζί της;
Ίσως έκανα καλά που πλάγιασα μαζί του. Τώρα δεν υπάρχουν μυστικά, όλα έχουν αποκαλυφθεί και είναι σταθερά και αναλλοίωτα. Τώρα εκείνος ξέρει ότι με αγαπάει.
Ίσως έκανα καλά που πλάγιασα μαζί της...

-- Το νησί της αθανασίας, Σαλμάν Ρούσντι

17 Ιανουαρίου 2012

Flashes

Ο πιό απλός τρόπος να γνωρίσεις έναν άνθρωπο είναι να τον ρωτήσεις "τί σκέφτεσαι" όταν θα τον πετύχεις χαλαρά αφηρημένο.
Τα παιδιά είναι διαρκώς χαλαρά αφηρημένα.
Ένας προφανής δρόμος προς την απόλυτη κατανόηση των ανθρώπων είναι να έχεις ζήσει κάθε δυνατή ανθρώπινη εμπειρία.
Το τίμημα της ανθρώπινης ελευθερίας είναι ότι κάθε αντίδραση προς κάποια δική μας πράξη μας αξίζει.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος με τον οποίο "θα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα": ο τρόπος που έγιναν.
Δεν θα σας ζητήσω περισσότερα απ' όσα μου δίνετε. Αν νομίζω ότι δεν με ικανοποιούν απλά θα φύγω.
Καμία ερώτηση δεν είναι πολύ προσωπική.
Καμία γνώση για ένα πρόσωπο δεν δίνει εξουσία επάνω του.
Η ιδανική κοινωνία είναι εκείνη που όλοι ξέρουν ανα πάσα στιγμή τι σκέφτονται όλοι οι άλλοι.