4 Σεπτεμβρίου 2010

Το Άξιον Εστί - Τα Πάθη - Στίχος γ'

Μόνος κυβέρνησα*τη θλίψη μου
Μόνος αποίκησα*τον εγκαταλειμμένο Μάιο
Μόνος εκόλπωσα*τις ευωδιές
Επάνω στον αγρό*με τις αλκυονίδες
Τάισα τα λουλούδια κίτρινο*βουκόλισα τους λόφους
Επυροβόλησα την ερημιά*με κόκκινο!
Είπα: δε θα 'ναι η μαχαιριά*βαθύτερη από την κραυγή
Και είπα: δε θα 'ναι το 'Αδικο*τιμιότερο απ' το αίμα!
Το χέρι των σεισμών*το χέρι των λιμών
Το χέρι των εχτρών*το χέρι των δικών
Μου, εφρένιασαν εχάλασαν*ερήμαξαν αφάνισαν
Μία και δύο*και τρείς φορές
Προδόθηκα κι απόμεινα*στον κάμπο μόνος
Πάρθηκα και πατήθηκα*σαν κάστρο μόνος
Το μήνυμα που σήκωνα*τ' άντεξα μόνος!

Μόνος απέλπισα*το θάνατο
Μόνος εδάγκωσα μες στον Καιρό*με δόντια πέτρινα
Μόνος εκίνησα*για το μακρύ
Ταξίδι σαν της σάλ*πιγγας μες στους αιθέρες!
'Ηταν στη δύναμή μου η Νέμεση*το ατσάλι κι η ατιμία
Να προχωρήσω με τον κορνιαχτό*και τ' άρματα
Είπα: με μόνο το σπαθί*του κρύου νερού θα παραβγώ
Και είπα: με μόνο το 'Ασπιλο*του νου μου θα χτυπήσω!
Στο πείσμα των σεισμών*στο πείσμα των λιμών
Στο πείσμα των εχτρών*στο πείσμα των δικών
Μου, ανάντισα κρατήθηκα*ψυχώθηκα κραταιώθηκα
Μία και δύο*και τρείς φορές
Θεμέλιωσα τα σπίτια μου*στη μνήμη μόνος
Πήρα και στεφανώθηκα*την άλω μόνος
Το στάρι που ευαγγέλισα*το 'δρεψα μόνος!

-- Οδυσσέας Ελύτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.